Wiał lekki wiaterek oraz czasami łapaliśmy promyki słońca, które tego dnia przebijały się przez chmury. Dotarliśmy do Korytnicy. Nazwa miejscowości, zapisana jako Choritnica, Corithnicza, może mieć związek z korytami rzek: Nidy i Czarnej Nidy. Pierwszą o niej wzmiankę źródłową posiadamy z roku 1224, kiedy to książę sandomierski Leszek Biały nadał w Korytnicy przywilej dla klasztoru jędrzejowskiego podczas zjazdu rycerskiego. Jest tu kościół parafialny założony w 1413 przez Floriana dziedzica Korytnicy Przez 20 lat był w ręku różnowierców (aryanów?), w 1596 r. na nowo konsekrowany. Obecny murowany z 1645 r., niewiadomej fundacji.
Kol. Ania Hendler zaproponowała wejście na Łysą Górę, aby poszukać muszelek z okresu morza mioceńskiego, które tu zalegało. Parę okazów niektórzy znaleźli,ale trudno wchodzić komuś w pole pszenicy,aby poszukiwać znalezisk. Postanowiliśmy tu powrócić jesienią po zbiorach i odnaleźć w sobie żyłkę poszukiwacza.
Bezdrożami dotarliśmy do miejscowości Chomentów,gdzie powitał nas ksiądz proboszcz Paweł Kolanowski , udostępniając nam „stary” zabytkowy drewniany kościółek. W 1328 właściciele Chomentowa: Jakub i Mikołaj ufundowali tu drewniany kościółek. Stanął on przy rozwidleniu dróg, które prowadziły do Korytnicy, Chmielowic i Siedlec.
W 1331 miała miejsce konsekracja świątyni, której dokonał biskup krakowski Jan Grot. Wówczas też powstała miejscowa parafia, wydzielona z parafii Kije. W jej skład weszły wsie: Chomentów, Drochów, Jawór, Lipa oraz Staniowice.
W XVI w. kościół został zamieniony w zbór protestancki przez jednego z właścicieli wsi, Kiliana Łukowskiego. Źródła katolickie z tego okresu wspominają o profanacji świątyni. Kościół zwrócono katolikom na początku XVII w. Należące do niego dobra jednakże, dopiero po procesie, który zakończył się w 1619 .
Drewniany kościół pw. św. Marii Magdaleny, wzniesiony pomiędzy 1711 a 1744 r. Konsekrował go w 1744 biskup Michał Kunicki. Składa się z kwadratowej nawy oraz węższego i niższego od niej prezbiterium. Do prezbiterium przylega od północy zakrystia, a od południa kwadratowa kruchta. Wnętrza przykryte są płaskimi stropami. Barokowy ołtarz główny pochodzi z początku XVIII w. Także ołtarze boczne i ambona są w stylu barokowym. Na ołtarzu głównym znajdują się siedemnastowieczne obrazy przedstawiające Madonnę z Dzieciątkiem (niestety w renowacji,więc obejrzeliśmy tylko zasłonę), Anioła z młodym Tobiaszem oraz św. Mateusza. Organy kościoła zakupione zostały w 1882.
• Murowana dzwonnica, typu bramnego. Jest to budowla piętrowa, trzyosiowa, o trzech wierzchołkach nakrytych gontowymi daszkami. Środkowa część jest nieco wyższa od pozostałych.
Kościół oraz dzwonnica zostały wpisane do rejestru zabytków 1967.
I tak przez Drochów - Chałupki (Ośrodek Tradycji Garncarstwa,który opuściliśmy decyzją zebranych, gdyż większość już tu była i oglądała) dotarliśmy na przystanek , gdzie od razu podjechał bus do Kielc,którym się zabraliśmy. Na pewno pozostaną ciekawe wspomnienia, a nam na trasie przyszło spotkać zaledwie parę osób wędrujących ścieżkami Ponidzia w ramach 59 OWRP.
Relację sporządził: Krzysztof Kowalski - przewodnik na trasie.
(Wiadomości uzupełniające dzięki Wikipedii)
